Kiedy mówię, pracujcie nad swoim sercem, wiele osób pyta, jak mają to robić, aby móc doświadczyć faktycznych pozytywnych efektów.

Po pierwsze i najważniejsze.

Zastanów się co prowokuje twoje serce do otwarcia i pozytywnego wzruszenia i może nawet uronienia łezki z tej okazji…

Kiedy już to ustalisz, to funduj sobie z tym kontakt przynajmniej raz dziennie… to mogą być psy, koty, muzyka, malarstwo, dobre jedzenie, podróże, przytulenie, bliskość czy cokolwiek innego.

Zwróć uwagę na to, że powiedziałam o pozytywnym wzruszeniu, czyli takim, które opiera się na pozytywnym doświadczeniu czegoś / kogoś.

Jeśli nie masz/ nie doświadczasz tego czegoś, nazwijmy to „pozytywnym prowokatorem twojego serca” w swoim życiu przynajmniej raz dziennie, to załatw sprawy tak, aby to zmienić.

Dzięki temu aktywnie podziałasz na rzecz uwolnienia swojego serca i wypełnienia go miłością, wdzięcznością i dziękczynieniem, a te zawsze idą razem ze wzruszeniem, dlatego stan wzruszenia jest tak pożądany.

Dziękuj, za to co coś specjalnego, najlepiej każdego jednego dnia lub przynajmniej raz na jakiś czas. Świadomie powiększając stan wzruszenia, otworzenia serca i odczuwania wdzięczności na przestrzeni już całej swojej istoty, nie tylko na poziomie serca.

Czuj swoje serce i pozwól sobie na rozrastanie się wzruszenia, dziękczynienia i ostatecznie bezinteresownej miłości.

Dla mnie, moim PPS (pozytywnym prowokatorem serca) są zwierzaki, a zwłaszcza koty… dlatego sprawiłam sobie kiciusię, którą wybrałam całkowicie na bazie odczuć płynących z mojego serca. Kiedy ją zobaczyłam pierwszy raz, od razu poczułam falę ciepła i miłości w sercu. Kicia okazała się bardzo czułą, wrażliwą, delikatną istotką, która z powodu trudnej przeszłości czasami potrzebuje swojej opiekunki jak mamusi. A ja oczywiście kiedy tego wymaga kiciusia dzielę się z nią wsparciem, bliskością i zapewnieniem, że jestem tutaj dla niej i że jest bezpieczna.

Zatem, w pierwszej kolejności, dbajcie o swoje PPS’y czyli pozytywne prowokaroty serc, bo świat współczesny robi wszystko, aby zubożyć i spłaszczyć nasze serca do przestrzeni bez empatii, bez miłości i bez wzruszenia.